Yosemite Basics....(switchbacks)

Na een, onverwachte, goede nachtrust een heerlijk ontbijt gehad in de Bridgeport Inn. Alhoewel de kamers gigantisch gehorig zijn viel het allemaal mee. De motorvrienden en -vriendinnen hebben zich voorbeeldig gedragen.

Van Bridgeport terug naar Lee Vining en vandaar de Tioga Pass road op. Eerst nog wel even op een vista point het Mono lake op de foto genomen, mooi vergezicht !

Het begin van de Tioga Pass is schitterend en kan de vergelijking met de Canadese parken Banff en Jasper doorstaan. In een poep en een zucht zit je door een wonderschoon landschap op de top van zo'n 9.945 ft is 3.031 mtr. Deze top komt op onze 2e plaats want de Beertooth All American Road richting Yellowstone reikte naar 10.333 ft ! Ons hoogste punt dus ooit. Het Tioga Lake was prachtig, kleine creeks, een grote creek bij Tuolumne Meadows en een geanimeerd gesprek met een ranger te paard (de broer van McCloud, wie kent hem nog ?). Tenaya Lake en Olmstead Point, fantastisch.

Daarna hele lange stukken door het bos met erg veel switchbacks, geen 200 mtr lopen recht, de zon stond fel aan de hemel, dus met de vele schaduwen van de echt hoge bomen, was het lastig rijden.
Het was bijna een werkdag... Onderweg kwamen we nog grote stukken hellingen tegen die vorig jaar waren verbrand.

Door naar Yosemite Valley, de Bridalveil Fall. Meestal een hoge waterval soms ook niet. Als de wind er op staat wordt zijn fall een soort verwaaide bruidsluier, wel mooi om te zien. De massa van de Sentinel Dome, poeh. Geluncht aan de voet van El Capitan met een Engels stel naast ons. Sad, omdat England er al uit ligt. De dame van het stel is, let op Danny, supporter van Hull City ! Ik kon dus een mooi verhaal vertellen over two Dutch brothers, Danny and the little one die op en neer reisden naar Hull City ,hun favoriete club. Ze vond het prachtig en doet de mannen de hartelijke groeten.

Na tal van foto's te hebben geschoten stonden we voor de keuze, of naar Glacier Point of naar Mariposa Grove (sequoia's). Glaciers hebben we al gezien dus op naar de "grote bomen". Dit ging dus mis. Na miles en miles van switbacks konden we 2 miles voor Mariposa Grove niet verder. "Road Closed". Verdorie, vanwege de sneeuw ? Nee, vanwege de drukte, het parkeerterrein was al vrijwel de gehele dag meer dan vol dus mocht alleen de shuttlebus er nog in. De shuttlebus stopte niet op het PK terrein waar wij zaten maar een aantal miles back...... daar hadden we geen zin meer in, jammer maar helaas.

Dus via Oakhurst naar Mariposa alwaar we een kamer gereserveerd hebben in het Mariposa Hotel Inn. Midden in het dorp(je).
Mariposa is eigenlijk 1 straat met nog een beetje er omheen. Met een oud Western gevoel..... In je gedachten zie je zo de postkoets aan komen denderen. We dachten slim te zijn om de auto achter het hotel te parkeren. Niet zo slim dus, alles zag er vreselijk krakkemikkig uit en we moesten over een verdwaalde Indiaanse zwerver stappen die daar wat lag te liggen of iets dergelijks.
Joke heeft het hier niet zo op dus die had in het begin van het dorp al een Best Western gezien.... mwah, je moet iemand de kans geven dus aan de voorkant geparkeerd en daar het Hotel in.
Opgevangen door een zeer prettig persoon genaamd Charlene, dan kan het bijna niet meer mis gaan. Vol aanstekelijk enthousiasme liet Charlieneke enkele kamers zien die er, echt ouderwets, maar goed uitzagen. Mooi, gaan jullie nog even wandelen dan maak ik nog even wat zaken in orde. Oke.

Wij aan de wandel door de Mainstreet en ff op een bankie zitten bij een restaurant waar USA-Portugal aanstond. Stand was al 0-1 maar ik zag een bar goede redding van die USA keeper....

Aan de overkant van de straat de Mariposa Market Place ingestapt gespecialiseerd in tuttemerul, overal vandaan. Dat werd lachen. De man achter de balie was in mei gepensioneerd en had in Hollywood gebivakkeerd. Nou komen wij daar ook wel eens dus dat maakte het contact vrij soepel. Of we de serie The Mentalist konden met de acteur Simon Baker. Als je in Bakerstreet geboren bent dan weet je dat vanzelf. Hij kwam helemaal met een foto aanzetten waarin Simon hem bedankte en hij had ook een gastrol in de serie. Waarschijnlijk nog niet bij ons uitgezonden dus we moeten opletten, haha. We hadden voor $ 1,-- zuurstokkies gekocht en kregen van hem warempel een grote beker mee van the Mentalist en het Red John teken !! Aardige man, hij wilde ook niet verklappen waarop het nu precies uitdraait in de serie.

Onze kamer, wederom vol rozen inclusief de wasbak(!), was inmiddels in orde dus even op rust en aan dit verslag werken.... Daarna de koffers halen en alles gereed maken voor het vertrek naar San Francisco. Aldaar leveren we morgen namiddag "onze" Nissan Murano in. Een fantastische wagen overigens.

De muziektip van de dag. "A bed of roses" is een heel mooi nummer van Bon Jovi en past wel bij de slaapkamers van de laatste dagen. Maar bij Bon Jovi komt bij mij toch altijd de klassieker
"Always" op de eerste plaats. Zelfs de schrijver dezes feuilleton heeft zo zijn gevoeligheden, dus Always van Bon Jovi de tip van de dag.....

Tenslotte zijn we nog wezen eten in Savoury's restaurant Mariposa. We hadden wat te vieren en dat was namelijk Roelof zijn 59e verjaardag ! Nog steeds top fit en fluitend als een tierelier. Daar moest op gedronken worden en jawel daar was hij: de cabernet sauvignon van de SILVER FOX ! Roelofs kapsel en handelsmerk ten voeten uit ! Geweldig van smaak en een super lange afdronk. Roelof en Corry, proost en een big hug !