De flanken van Yosemite

Het fameuze restaurant "The Tollroad" serveerde natuurlijk ook een fantastisch continental breakfast in buffet vorm, kijk daar houden wij van. En, alles was er dus om 7.30 uur heerlijk ontbeten. De zon brak toen door en de temperatuur spoot omhoog.....

We hadden nog een mooie route door Death Valley voor de boeg en gingen op en neer qua hoogtes. Van sealevel hup weer naar 1000, 2000, 3000, 4000, naar 5000 ft. En weer heerlijke afdalingen .....
Ook weer mooie zand- en zoutvlakten gezien en prachtige uitzichten. Wat ook verbaasd is dat de wegen zelfs in Death Valley voortreffelijk zijn, wel met de nodige "Dips" waar Joke het meeste last van had (de zak ernaast) maar die bleek overbodig te zijn.
In plaats van, volgens schema, bovenlangs Death Valley te verlaten zijn we onderlangs gegaan via Lone Pipe en vervolgens Big Pipe.

Onderweg zagen we al een grote reclame van Eric Schat's Bakkerij staan. Nou in het plaatsje Bischop zagen we een mooie uitspanning met ruim terras(uniek in de States), veel delfts blauw en tulpen. Inderdaad een Nederlandse bakkerij. En een best ! Gigantisch groot en er werd van alles aan brood en aanverwante artikelen verkocht. Wereldberoemd in de Sierra en wijde, wijde omgeving. Geemigreerd uit NL en de oude Schat spreekt nog Nederlands maar was helaas niet thuis. Zijn zoon, een typisch Hollands type, beetje rossig en blauwe ogen zit zo'n beetje in de sieraden handel en had een kassa op delfts blauwe tegeltjes die allerlei beroepen uitbeelden met de tekst in het Nederlands, grappig. De zoon kon geen Nederlands meer, triest. En druk dat het in die bakkerij was, druk, bar gewoon, het was zaterdag en dan hebben de Amerikanen extra honger lijkt wel. Ga Eric Schat's bakery eens googelen, onze eigen Garm B wordt er jaloers van......

California"s Eastern Sierra diende zich aan met als uiteindelijke doel Yosemite National Park, (spreek uit jossimmetie). Ook weer typisch Amerikaans is dat je een stuk(je) highway kan adopteren.
Om ongeveer een miles kom je een bordje tegen met een naam van een (dood) persoon aangeboden door his best friends or family..... leuk zoiets voor op de N23 ! Onderweg, berg op, een broodje gedaan op een perfecte rest area, rustig op een bankje, allerlei soorten vogels om je heen, squirrels, echt een totaal andere wereld dan Death Valley.

Richting June Lake Passage (8000 ft) en gestart met de June Lake Loop. Een mooi rondje met veel meren, kreken en de eerste kleine watervalletjes. Toch leuk dat je in june de june loop doet (flauw).

Mono Lake, weer een andere wereld. Zo zout als het maar kan van de Alkali dat volgens Mark Twain je shirt na twee keer in het water te zijn gedaan totaal schoon was. En dat schreef hij al in 1892 ! Kijk voor dit soort zinnige informatie ga je naar het Visitor Center.
Nou heeft die Mark Twain volgens mij ook ooit nog eens een boek genaamd Huckleberry Finn geschreven of zoiets, dus achterlijk was hij niet. In/op het Mono Lake leven een bepaald soort vliegen die ook heel gewoon onder water kunnen leven. Bijzonder ! En het stikte en stonk er van, brrrrrr

Dus omhoog, richting Virginia Lakes, tot ongeveer 9000 ft en we zaten bijna in de sneeuw. Dat zijn dus bijzondere dagen als je van een woestijn naar de sneeuwgrens gaat. Aan Virginia Lake zaten vele mensen te vissen, vermoedelijk op rainbow trout (forel).

Inmiddels zijn we aangeland in het kleine Bridgeport, in, hoe kan het bijna anders, The Bridgeport Inn. The Inn is helemaal "aangekleed" in het rood-wit-blauw, voor ons ? Dat zal toch niet, heeft denk ik nog te maken met North tegen South of zoiets. Onze kamer is vol met rozen, Amerikaans gehorig, en boven de bar..... vanavond dus maar eens een biertje pakken ! Op onze verdieping zijn ook wat motor mannen en dames neergestreken dus dat kan gezellig worden denken wij dan maar. Waar zullen we eten ? We dachten buiten de Inn in een steakhouse wat te gaan doen maar zo ver kwamem we niet.

De Bridgeport Inn bleek een zeer geliefde plek om te eten te zijn, giga druk ! Dus aangemeld voor een tafel en met een grote tonic en een grote bier buiten op de veranda zitten wachten. Lachen ! We zaten in een rij op de veranda met van alles wat en blij dat ze waren dat ze op de foto mochten...... Het eten in de Inn was erg goed. Joke aan de lekkere zalm ik aan een werkelijk heel goede T-bone. Dat Amerikaanse vlees blijft toch gewoon verschrikkelijk goed en lekker. Wat ons trouwens steeds weer opvalt is dat de Amerikanen alles met een vork doen ! Een mes gebruiken ze vrijwel niet, ook snijden doen ze met hun vork. Heel apart om te zien. Ze rammen alles op die vork en huppakee,,,,

Daarna nog een biertje en tonic aan de echt perfecte "Hollandse" bar van de Inn en de avond was zo om. De bar is een bruine kroeg in optima forma en gezellig. De hele familie werkt mee in de inn en als de ergste drukte over is nemen ze aan de bar een wijntje. Vader en moeder bekijken alles kritisch, het kon wel de Halve Maan van Jaap Oud zijn in vroeger tijden. (Do you remember...?)

De muziektip van de dag. Op het net las ik dat Pearl jam in het Ziggo-Dome een paar pracht concerten heeft afgeleverd. Zoals al eerder in deze feuilleton aangegeven is Pear Jam ook vaak op Pinkpop geweest, Eddie Vedder is de sympathieke zanger van de band. Solo heeft hij ook de muziek voor de film "Into the Wild" geschreven, een aanrader deze film. Het nummer "Guaranteed", wat ik ook aanhaalde bij mijn afscheid van mijn werk is vandaag de tip van de dag. Ook andere nummers van Vedder en Pearl Jam zijn de moeite waard !

Tenslotte is het vandaag, terwijl jullie dit lezen, een bijzondere dag voor de familie Koster !! Jawel, het is waar, het is niet te geloven, Dick & Jose zijn 30 jaar getrouwd ! GEFELICITEERD met het bereiken van deze unieke mijlpaal. We zijn benieuwd waar en of dit nog gevierd wordt.....(een weekje wachten en we zijn erbij) wij nemen er alvast een paar op in de bar van de Bridgeport Inn en denken aan jullie, a big hug !